Sorrento, met Europa’s
mooiste zonsondergangen, kleurt vooral geel door de vele citroenen. Overal,
maar dan ook overal zie je citroenen en ruik je citroenen. Citroenenbomen,
afgedekt met netten, staan in fruitgaarden. Citroenbomen staan in de
vensterbank van de huizen. Kaarsen van citroenen, likeur van citroenen,
schilderijen van citroenen. Hoogtepunt in Sorrento is met afstand de haven. Een
rustiek plekje waar een oude visser zijn neefje op ambachtelijke wijze leert om
netten te repareren. Een mooi plek voor een
expressootje, een italiaans ijsje of natuurlijk een heerlijk visje. 
Vesuvius, de slapende vulkaan
nabij Pompeii, is erg populair. Een bijzonder tochtje via een slingerend pad
met enorme gaten en bonkige asfaltbrokken. Een paar gedateerde en afgekeurde
legervoertuigen zonder al te veel vering ramt ons werkelijk langs alle
afgronden van de vulkaan naar de voet van zijn krater. Precies een uur hebben
we om te beseffen dat we op een unieke plek beland zijn. Ondertussen verzamelen
we onze ruggen krom met erg veel lavagesteente.
Capri, bekend van de
horloges, is prachtig eiland op amper een steenworp afstand van Sorrento. Capri
is eigenlijk het domein van oud geld, de rijke rus en een onwetend toerist. Een
categories bezoekers vliegt meteen af op de capri watches. Het uurwerkje is als
honing voor de gebotoxte zestigers en voor piepjonge russinnen met veel te oude
partners.
Maar goed, wij gingen toch
voor blauwe grotten. Een wereldse ervaring, een poppenkast en chaos. Met een
mooie boot voeren we erg dicht langs de kustlijn. Ik begrijp Schettino wel. Die
rotspartijen, het blauwgroen heldere water onder een aangenaam warm zonnetje en
een heerlijk wollig briesje, dat wil je altijd van dichtbij voelen!
Met een warme groet aan
iedere Italiaan.
No comments:
Post a Comment