Kunst en cultuur, een ontdekking

Van verstoppertje spelen krijg je een heerlijk gevoel. Zoeken naar een mooi plek. Verstoppen en afwachten. Het mooiste is natuurlijk als de ontdekker ook nog dicht bij je in de buurt kwam en je niet kon zien. Om jezelf niet kenbaar te maken, deed je een hand voor je mond om niet proestend en kraaiend van plezier ontdekt te worden. Dit heerlijk gevoel duurt natuurlijk maar heel kort, na enige tijd keert je gevoel van opwinding ineens om in totale verveling. Er volgt een moment in jouw verstoppingsdrang om toch ontdekt te worden. Het maakt niet meer uit door wie en hoe, je wilt ontdekt worden door desnoods veel lawaai te maken.

Op het paradijselijke eiland Terschelling is de mars der beschaving begonnen naar politiek Den Haag als protest tegen de voorgenomen bezuinigingen op allerlei vormen van kunst en cultuur. De opwinding van ontdekt te worden verdwijnt door deze bezuinigingen. En daarmee ontneem je het heerlijke en opwindend gevoel van ontdekking.

Op weg naar een ontdekking, groet ik jullie

Walvis op de Wadden

Gekke Geert zou meteen kunnen denken aan een of andere smakeloze, subsidie verslindende en een onbegrijpelijke Oerolvoorstelling op Terschelling. Niets in minder waar, ook niet voor Gekke Geert. Op een onschuldig zeehondentochtje op de wadden met aan boord een bleek schoolklasje uit de randstad en een aantal pre-oerolgangers zwom er een walvis doodgemoederd in de wateren tussen Terschelling en Vlieland. De walvis, naar het schijnt een bultrug, deed ook geen moeite om uit alle aandacht te ontsnappen. De walvis liet een politieboot, een rubberbootje en een toeristenboot op aaibare afstand in de buurt komen tot afgrijzen van de opgedofte zeehonden. Zij vonden de walvis maar een ordinaire uitslover. De zeehonden hadden een punt, want alle digitale fotocamera’s, twitterberichten met walvishashtags en verrekijkers waren, niemand uitgezonderd, gericht op een spelende walvis.

Al kijkend op de wadden, groet ik jullie