Dit weekend wordt er weer een WK gereden voor allrounders. Vier duffe afstanden verdeeld over de drie mooiste dagen van de week, hoe bestaat het. En zoals iedere dag maak ik me aan het eind van de dag steevast op voor een klein half uurtje Sesamstraat. Even los van allerlei verantwoordde pedagogisch gronden en opvoedkundige handgrepen is Sesamstraat gewoon een leuk, onderhoudend en maf kinderprogramma. Altijd kijk ik met veel plezier naar meneer Aart, buurman baasje, Bert, Ernie, Tommy en natuurlijk de rare vogel Pino. Behalve dan dit weekend. Geen Sesamstraat. Sesamstraat komt te vervallen. Dit is toch te gek dacht ik nog. Geen Sesamstraat maar wel het WK allround. Er klinkt bij ieder startschot een vreemd soort enthousiasme. De toeschouwers brullen in niet te verstane woorden. Moedigen ze hun favorieten aan? Dit valt te betwijfelen want het gehele schaatsarena is grotendeels gevuld met oranje uitgedoste gasten. En ieder die bij de start hun opwachting maakt wordt met dezelfde gebrul en lawaai aangemoedigd. Er worden geen liederen gezongen, er worden geen namen gescandeerd alleen hier en daar een enkel spandoekje in de lucht met een spitsvondig tekstje. Het is onbegrijpelijk dat Sesamstraat wordt geschrapt voor zo’n saai en duf evenement.
De klimaatlitici kunnen weer even opgelucht gaan zitten. Het heeft gesneeuwd. Een klein beetje
weliswaar, maar toch. Kennelijk was het zo bijzonder, dat er voor de zekerheid een “weeralarm” is afgegeven. Mensen kregen het advies om binnen te blijven of zonodig eerder naar huis te gaan. Een barre sneeuwstorm stond ons te wachten. Ieder uur werden er verslagen ter plaatse gegeven over het sneeuw. Aan een aantal kinderen op school werd gevraagd wat er zoal leuk is aan sneeuw. De verslaggever van de deze vraag kreeg een venijnige sneeuwbal in z’n gezicht.
Vanuit een ondergesneeuwd tuintje en al sneeuwballen gooiend naar de programmaleider van Nederland 3, groet ik u
