Michael Rasmussen is niet uit de tour gezet wegens vermeend dopinggebruik. Hij is nota bene gedurende minimaal drie weken meerdere malen getest op allerlei zuurstofopnameverhogende pufjes, snelherstellende middeltjes en aerodynamische zalfjes. Hij is nergens positief bevonden. Nee, Michael Rasmussen is uit de tour gerukt, omdat hij z’n periodieke whereabouts te laat en onvolledig heeft opgestuurd naar de internationale wielerunie (UCI).
Rasmussen is weinig bespraakt, hij is een zonderling, maar vooral een vreemde perfectionistische kostganger. Zijn dagtaak staat vooral in het teken van spartaanse trainingsarbeid gecombineerd met een ziekelijk obsessie tegen allerlei soorten van gewicht. Hij weegt amper zestig kilo, hij vijlt schroeven om het gewicht van zijn fiets te reduceren, eet vrijwel alleen groenten en fruit en hij fietst rond met een mager kaal hoofd. De te laat verwerkte post van de UCI is koren op de molen van de Franse publieke opinie, de media en de tourorganisatie. Theo de Rooij gebruikt Rasmussen als stok en laat zijn “gele trui” slachtofferen doordat een binnengekomen “whereabout” briefje bij UCI administratief in een nog te behandelen postbakje is beland.
Rasmussen is een uitgeputte vos die opgejaagd wordt door weerzinwekkende en bloeddorstige honden met boven zijn hoofd rondvliegende aasgieren, Is het dan niet vreemd, dat hij af en toe de waarheid behoudend behandeld? Stop met ‘whereabouts’, Ik stel voor dat iedereen in het vervolg weer een simpel ansichtkaartje opstuurt met de “Groeten uit…”.
Al zoekend naar een leuk ansichtkaartje, groet ik u
