Herfst in de boslaan

Het is oktober/november en de bladeren vallen heftig van de bomen. Onze lieve buurvrouw aan de overkant is de laatste dagen druk doende om alle bladeren zorgvuldig bij elkaar te harken. Onze lieve buurvrouw heeft een corrigerend en een vermanende houding tegenover alle bomen in de buurt. Alsof ze wil zeggen, waarom vallen alle bladeren niet gewoon één keer of waarom vallen alle bladeren uitgerekend in haar zorgvuldig aangelegd bloemenperkje en niet bij de overburen (wij dus). Het is hier trouwens één grote gekkenboel. Iedereen schraapt en harkt als bezetenen. Ik zie de hele dag door mensen af en aan rijden met grote kruiwagens vol met afgedankte bladeren naar zo'n opvanghuis van gaas. Zo ook onze lieve buurvrouw. Het drukke verkeer met kruiwagens zorgt af en toe voor vreemde ontmoetingen en botsingen. Ondertussen schalt er door de kamer een Sint Maarten liedje over koeien hebben staarten en meisjes hebben rokjes aan en daar komt hij aan. Sint Maarten op de 11^e november is eigenlijk slechts een voorproefje op sinterklaas. Ik kijk nog steeds naar buurvrouw en het valt me op dat tussen onze woning en de buren een bepaalde thermiek is waardoor alle bladeren een bewuste keus maken...de tuin van onze lieve buurvrouw.

Met een opruimende groet, help ik onze buurvrouw

dag lieve tante oma

Bewondering
een warm woord
voor mijn lieve tante oma

zoen op je voorhoofdje
rust zacht

Comité drinken…!?

In navolging van Ehsam Jami, oprichter comité voor ex-moslims, hebben wij in een topberaad gemeend ook een comité te moeten oprichten, namelijk een Centraal Comité Drinken…!?. We hebben uiteraard getwijfeld over meerder namen voor onze nieuwe comité, zoals comité voorlezen-ja, comité ’s-nachts het licht aan en comité ik moet helemaal niks niet. Het doel van ons onlangs nieuw opgerichte comité heeft één dubbeldoel met een natuurlijke wisselwerking richting de opvoeders. Ons comité biedt rust, ruimte en regelmaat voor tijd en een kopje rustgevende kruidenthee of anderszins.

Wij willen voorkomen dat lieden in grote gebouwen verdwalen tussen alle andere vreemdsoortige comités als comité vrouwen bellen vreemde mannen en comités voor allerlei soorten eenmalige toelagen. De bedoeling van ons comité is dat er voortaan geen proefbalonnetjes worden opgelaten. Minister Plasterk is zo iemand die van harte welkom is om zichzelf te voorzien van rust, ruimte en regelmaat. Hij stelde immers voor om het verboden boek “mein kampf” weer normaal te verkrijgen is in de boekhandel en bibliotheek. Even later komt hij van zijn beslissing terug doordat de reacties te heftig waren. En zo zijn er meer die middels onbeholpen uitspraken onze gehele maatschappij naar de ratsmodé proberen te helpen, zoals Geert Wilders, hij stelde voor om de Koran te verbieden.

Al (thee)drinkend groet ik u

stop Whereabouts, stuur een ansichtkaartje…

Michael Rasmussen is niet uit de tour gezet wegens vermeend dopinggebruik. Hij is nota bene gedurende minimaal drie weken meerdere malen getest op allerlei zuurstofopnameverhogende pufjes, snelherstellende middeltjes en aerodynamische zalfjes. Hij is nergens positief bevonden. Nee, Michael Rasmussen is uit de tour gerukt, omdat hij z’n periodieke whereabouts te laat en onvolledig heeft opgestuurd naar de internationale wielerunie (UCI).

Rasmussen is weinig bespraakt, hij is een zonderling, maar vooral een vreemde perfectionistische kostganger. Zijn dagtaak staat vooral in het teken van spartaanse trainingsarbeid gecombineerd met een ziekelijk obsessie tegen allerlei soorten van gewicht. Hij weegt amper zestig kilo, hij vijlt schroeven om het gewicht van zijn fiets te reduceren, eet vrijwel alleen groenten en fruit en hij fietst rond met een mager kaal hoofd. De te laat verwerkte post van de UCI is koren op de molen van de Franse publieke opinie, de media en de tourorganisatie. Theo de Rooij gebruikt Rasmussen als stok en laat zijn “gele trui” slachtofferen doordat een binnengekomen “whereabout” briefje bij UCI administratief in een nog te behandelen postbakje is beland.

Rasmussen is een uitgeputte vos die opgejaagd wordt door weerzinwekkende en bloeddorstige honden met boven zijn hoofd rondvliegende aasgieren, Is het dan niet vreemd, dat hij af en toe de waarheid behoudend behandeld? Stop met ‘whereabouts’, Ik stel voor dat iedereen in het vervolg weer een simpel ansichtkaartje opstuurt met de “Groeten uit…”.

Al zoekend naar een leuk ansichtkaartje, groet ik u

Gym

“We gaan beginnen!”, zegt de strenge gymjuf en klapt ongedurig in haar handen. Voor me staat een bank waarop ineens iedereen op gaat zitten. De strenge gymjuf zit in een kleermakershouding en noemt alle namen op. Een opgeroepen naam neemt meteen gehoorzaam plaats achter de strenge juf in de “trein”. Monotoon en bijna plichtmatig wordt iedereen bij naam genoemd. Achter de ‘trein’ ligt een waar slagveld van allerlei toestellen waaronder een trampoline, een te smalle evenwichtsbalk met daaronder een hele dikke mat, twee paar hangringen, een aantal banken opeen gestapeld en vooral veel matten voor en achter ieder toestel. Mijn oog valt eigenlijk op een brug met ongelijke leggers. Over de leuning van een brug hangen vaak hengels. Onverwacht wordt de glasaal een beschermd diersoort. Twee zwanen zwemmen langs woonboten onder de brug. De brugwachtershokje is onbemand. Boodschappende mensen met tassen aan sturen komen over de brug.

De strenge gymjuf legt uitvoerig en arbo technisch verantwoord uit wat de bedoeling is van het circuit. “We gaan eerst naar de evenwichtsbalk, op de evenwichtsbalk ga je lopen naar de overkant. Let erop, de ene voet plaats voor de andere voet en zo ga je door naar overkant, alwaar je aan het eind rechtsaf gaat naar een klein glijbaantje. Op de glijbaan ga je glijdend naar beneden en pas op?! Niet lopen op de glijbaan! Nu loop je naar de trampoline en spring voorzichtig in het midden van e trampoline, want kom je daar even buiten dan kun je lelijk ernaast vallen…”, Wachtend in de trein hoor ik haar lijdzaam toe. Wat een gedoe voor een klein uurtje gym.

Al zwetend van het gym, groet ik jullie

Sesamstraat ten koste van schaatsen

Dit weekend wordt er weer een WK gereden voor allrounders. Vier duffe afstanden verdeeld over de drie mooiste dagen van de week, hoe bestaat het. En zoals iedere dag maak ik me aan het eind van de dag steevast op voor een klein half uurtje Sesamstraat. Even los van allerlei verantwoordde pedagogisch gronden en opvoedkundige handgrepen is Sesamstraat gewoon een leuk, onderhoudend en maf kinderprogramma. Altijd kijk ik met veel plezier naar meneer Aart, buurman baasje, Bert, Ernie, Tommy en natuurlijk de rare vogel Pino. Behalve dan dit weekend. Geen Sesamstraat. Sesamstraat komt te vervallen. Dit is toch te gek dacht ik nog. Geen Sesamstraat maar wel het WK allround. Er klinkt bij ieder startschot een vreemd soort enthousiasme. De toeschouwers brullen in niet te verstane woorden. Moedigen ze hun favorieten aan? Dit valt te betwijfelen want het gehele schaatsarena is grotendeels gevuld met oranje uitgedoste gasten. En ieder die bij de start hun opwachting maakt wordt met dezelfde gebrul en lawaai aangemoedigd. Er worden geen liederen gezongen, er worden geen namen gescandeerd alleen hier en daar een enkel spandoekje in de lucht met een spitsvondig tekstje. Het is onbegrijpelijk dat Sesamstraat wordt geschrapt voor zo’n saai en duf evenement.

De klimaatlitici kunnen weer even opgelucht gaan zitten. Het heeft gesneeuwd. Een klein beetje weliswaar, maar toch. Kennelijk was het zo bijzonder, dat er voor de zekerheid een “weeralarm” is afgegeven. Mensen kregen het advies om binnen te blijven of zonodig eerder naar huis te gaan. Een barre sneeuwstorm stond ons te wachten. Ieder uur werden er verslagen ter plaatse gegeven over het sneeuw. Aan een aantal kinderen op school werd gevraagd wat er zoal leuk is aan sneeuw. De verslaggever van de deze vraag kreeg een venijnige sneeuwbal in z’n gezicht.

Vanuit een ondergesneeuwd tuintje en al sneeuwballen gooiend naar de programmaleider van Nederland 3, groet ik u

Verhuizing en andere randzaken

Het weer - het is januari in het jaar 2007 –
Er lopen een aantal lieden voorovergebogen met dikke winterjassen tegen een stormachtig wind aan. Windkracht tien blaast door Zuidbroek. De weerdominees zijn lichtelijk panisch en voorspellen dat de hemel op ons hoofd valt. Volgens overlevering zouden we nu temperaturen moeten hebben van rondom het vriespunt. Maar liever nog onder het vriespunt. De weerpuristen zien in deze weersomslag een kentering van ons klimaat veroorzaakt door iets te veel verkeer en te veel fabrieksrookpijpjes zonder filter. Alle warmteweerrecords zijn in het voorbijgaande jaar ruim verbroken. De opwarming van de aarde heeft tot gevolg dat de poolkappen in een recordtempo smelten, het milieu afkalft en de mooiste klaprozen volop in bloei staan.

Schaatsen
Er wordt gesteld, dat massale toerritten en marathons op het ijs binnenkort tot het verleden behoort. Maar is dit nu erg, vraag ik u? Jaarlijks worden we gek gemaakt door de vele NK’s, EK’s, WK’s en wereldbekerwedstrijden voor allround en sprinters (schaatsen op de lange baan). Oersaaie rondjes van 400 meter tegen klok worden er afgelegd variërend van 500 tot 10000 meter. Het is zinloos. Neem nu bijvoorbeeld de 500 meter. Deze afstand wordt in gunstige omstandigheden afgelegd in een recordtempo van enkele tientallen seconden. Het heeft overigens geen zin om exact de tijd weer te geven, want het zal voortdurend worden verbroken. Maar ik kan u alvast verklappen, dat de 500 meter nooit sneller kunnen worden verreden dan bijvoorbeeld 5 seconden. De schaatssport heeft de boel nog een beetje kunnen rekken door destijds een klapschaats te ontwikkelen, maar het is slechts een kwestie van tijd dat men beseft dat de schaatssport z’n einde nadert. De herinnering aan het schaatsen zal in de toekomst als uitermate oubollige en bijzonder slaapverwekkend worden afgedaan. Vergelijkbaar met oude stoffige beelden van biljarten ankerkade 47/2.

Zuidbroek
In december 2006 zijn we verhuisd van Groningen naar Zuidbroek. Zuidbroek is een klein forensendorpje tussen Groningen en de Duitse grens. Sinds onze komst is er toch iets vreemds aan de hand. De supermarkt, voorheen super de boer, voorheen c1000, heeft weliswaar zijn deuren wederom geopend, maar je kunt er nauwelijks iets krijgen. Zuivel, vlees en vers groente moeten we ergens anders vandaan halen. Novy, een cadeauartikelen winkel, stopt ermee. Een doodeenvoudige supermarkt in een kleine dorpskern heeft kennelijk geen levensvatbaarheid, daarentegen zijn er wel twee slagers, een mode speciaalzaak en maar liefst 5 dames- en herenkappers.

The terrible two
Een uitgesproken nee.
Alles is van mij
The terrible two
I’am telling you
What to do