“We gaan beginnen!”, zegt de strenge gymjuf en klapt ongedurig in haar handen. Voor me staat een bank waarop ineens iedereen op gaat zitten. De strenge gymjuf zit in een kleermakershouding en noemt alle namen op. Een opgeroepen naam neemt meteen gehoorzaam plaats achter de strenge juf in de “trein”. Monotoon en bijna plichtmatig wordt iedereen bij naam genoemd. Achter de ‘trein’ ligt een waar slagveld van allerlei toestellen waaronder een trampoline, een te smalle evenwichtsbalk met daaronder een hele dikke mat, twee paar hangringen, een aantal banken opeen gestapeld en vooral veel matten voor en achter ieder toestel. Mijn oog valt eigenlijk op een brug met ongelijke leggers. Over de leuning van een brug hangen vaak hengels. Onverwacht wordt de glasaal een beschermd diersoort. Twee zwanen zwemmen langs woonboten onder de brug. De brugwachtershokje is onbemand. Boodschappende mensen met tassen aan sturen komen over de brug.
De strenge gymjuf legt uitvoerig en arbo technisch verantwoord uit wat de bedoeling is van het circuit. “We gaan eerst naar de evenwichtsbalk, op de evenwichtsbalk ga je lopen naar de overkant. Let erop, de ene voet plaats voor de andere voet en zo ga je door naar overkant, alwaar je aan het eind rechtsaf gaat naar een klein glijbaantje. Op de glijbaan ga je glijdend naar beneden en pas op?! Niet lopen op de glijbaan! Nu loop je naar de trampoline en spring voorzichtig in het midden van e trampoline, want kom je daar even buiten dan kun je lelijk ernaast vallen…”, Wachtend in de trein hoor ik haar lijdzaam toe. Wat een gedoe voor een klein uurtje gym.
Al zwetend van het gym, groet ik jullie
